Św. Ryta, wdowa, zakonnica. Jedna z najbardziej popularnych świętych na świecie. Urodziła się około
1380 r. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena, niedaleko Cascii (Umbria) jako jedyne dziecko. Na
życzenie rodziców wyszła za mąż. Związek był nieudany. Porywczy, brutalny mąż był powodem jej dramatów.
Zginął zabity w porachunkach wendety. Ryta była matką dwóch synów, z którymi miała kłopoty
wychowawcze. Bojąc się, by nie kontynuowali wendety, prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata, niż
mieliby stać się zabójcami. Zmarli podczas epidemii. Ryta jako trzydziestokilkuletnia wdowa wstąpiła do
zakonu augustianek. Odznaczała się posłuszeństwem, duchem modlitwy i cierpliwości. Będąc prostą i
niewykształconą osobą, osiągnęła szczyty kontemplacji. Pewnego dnia podczas modlitwy przed Ukrzyżowanym,
którego postać była na fresku, cierń oderwał się z korony Jezusa i wbił się w jej czoło. Ta bolesna
rana - szczególny stygmat - była powodem jej niesłychanych cierpień przez 15 lat. Zmarła na gruźlicę
22 maja 1457 r. w Cascii. Tam spoczywa jej ciało nienaruszone do dziś. Sanktuarium Świętej, obejmujące
jej rodzinny dom w Rocca Porena oraz klasztor i kościół w Cascii, w którym została pochowana,
jest miejscem tłumnych pielgrzymek. Beatyfikowana w 1627 r., kanonizowana w 1900. Św. Ryta jest
patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych. Jest opiekunką wielu dziel charytatywnych i bractw.