Św. Medard, biskup (+ 560). Urodził się na początku VI wieku w Salancy (Francja). Św. Remigiusz konsekrował
go na biskupa Noyon. W swej diecezji usunął resztki pogaństwa. Po spustoszeniu jej przez Hunów
włożył wiele wysiłków w odbudowę miasta i okolic. Kiedy królowa Radegunda uzyskała z Klotarem
I separację, wprowadził ją uroczyście do klasztoru jako mniszkę. W pamięci przetrwał jako człowiek dobrego
przykładu. Pisali o nim św. Wenancjusz Fortunat, św. Grzegorz z Tours. W średniowieczu kult
Medarda był bardzo żywy w całej Europie. Jest patronem rolników, ogrodników, plantatorów winnej latorośli,
piwowarów. Orędownikiem podczas bólu zębów oraz o dobrą pogodę.
W ikonografii ukazywany jest w stroju biskupim. Atrybutami Świętego są orzeł i koń.