Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
Św. Jan Sarkander, kapłan, męczennik. Urodził się 20 grudnia 1576 r. w Skoczowie. Po śmierci ojca jego
rodzina przeniosła się do Przybora na Morawach. Kształcił się u jezuitów w Ołomuńcu. Doktorat z filozofii
uzyskał na uniwersytecie w Pradze, a z teologii w Grazu. W 1609 r. przyjął święcenia kapłańskie oraz
podął pracę jako wikariusz. W kilka lat później został proboszczem w Holeszowie. Jego gorliwość i bezkompromisowość
wzbudziła poważny sprzeciw tamtejszych husytów i protestantów. Kiedy wybuchła
wojna trzydziestoletnia, przynaglony przez swoich parafian, opuścił Holeszów. Pielgrzymował do Częstochowy,
jakiś czas przebywał w Rybniku i Krakowie. Ponieważ nie przyjęto jego rezygnacji z urzędu
proboszcza, wrócił na swoją placówkę. W 1620 r. uchronił miasto przed grabieżą i spaleniem, wychodząc
procesjonalnie naprzeciw nadciągającym wojskom lisowczyków. Posądzony przez protestantów o ich
sprowadzenie, został aresztowany, uwięziony i okrutnie torturowany. Parę tygodni później 17 marca 1620
r., zmarł w więzieniu wskutek odniesionych ran. Kanonizował go papież Jan Paweł II w 1995 r.