Św. Guntram, król Franków. Św. Guntram, czwarty syn Klotara I, był królem Burgundii i dużej części Akwitanii w latach 561-592. Cieszył się za życia popularnością wśród poddanych, którzy potem czcili go jak świętego. Cześć ta słusznie się mu należała, mimo iż czasami ulegał ludzkim słabostkom, np. roz- wiódł się z pierwszą żoną i miał syna, lekarza, z inną kobietą skazaną potem na karę śmierci. Jednak dużo pokutował i przejawiał wielką gorliwość religijną. Kiedy jego ziemię zaczęła pustoszyć epidemia znana pod nazwą “ognia św. Antoniego”, pilnował, aby najbiedniejsi i dotknięci chorobą mieli opiekę, narzucił sobie surowe posty, a w końcu złożył siebie jako ofiarę Boskiej sprawiedliwości, aby ocalić swój lud. Św. Guntram był władcą sprawiedliwym i gorliwym krzewicielem wiary. Wniósł znaczny wkład w organiza- cję trzech synodów, aby podnieść dyscyplinę kleru; hojnie uposażył kościoły i klasztory.