Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
Św. Beda Czcigodny, zakonnik, kapłan, doktor Kościoła (673 - 735). Kiedy miał 7 lat, powierzono jego
wychowanie i wykształcenie opactwu Wearmouth (Brytania). Następnie przeniósł się do opactwa benedyktyńskiego
w Jarrow, gdzie jako mnich spędził ponad 50 lat. W wieku 30 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Był wielkim uczonym, o niezwykle szerokich zainteresowaniach. Pozostawił po sobie olbrzymią
spuściznę naukową i literacką, był także poetą. Zajmował się homiletyką oraz studium biblijnym. Nazwano
go “największym egzegetą średniowiecza”. Dał się poznać jako znakomity historyk. “Zachód mądrością
swoją oświecił” - powiedział o nim św. Robert Bellarmin. Synod w Akwizgranie (836) nadał mu
przydomek “Venerabilis" - “Czcigodny". Leon XIII ogłosił go w 1899 roku doktorem Kościoła.
W ikonografii św. Beda występuje rzadko. Jest przedstawiany w benedyktyńskim habicie. Atrybutami
Świętego są: księga, pióro, zwój pergaminu.