Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
Św. Andrzej Bobola, zakonnik, męczennik. Urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie koło Sanoka.
Pochodził ze szlacheckiej rodziny. Mając 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie, gdzie odbył studia. W
1622 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako kaznodzieja, spowiednik, wychowawca młodzieży w
Wilnie, Połocku, Warszawie, Łomży, Pińsku. Podejmował szczególne wysiłki na rzecz pojednania prawosławnych
z katolikami. Jego gorliwość, którą określa nadane mu określenie “łowca dusz – duszochwat”,
była powodem wrogości ortodoksów. W czasie wojen kozackich przerodziła się w nienawiść i
miała tragiczny finał. W maju 1657 r. Kozacy napadli na Janów Poleski i dokonali rzezi wśród katolików
i żydów. Andrzeja Bobolę pochwycili w pobliskiej wiosce. Przywleczony do Janowa, został skatowany,
straszliwie okaleczony, a następnie na rynku miejskim powieszony do góry za nogi i dobity szablą. Relikwie
Świętego odbyły szczególną wędrówkę w wyniku wydarzeń historycznych. Z Pińska, przez Połock,
Moskwę (1917), Rzym, przybyły w 1938 r. do Warszawy. Tutaj dzieliły losy wojenne Starówki. Od 1945
spoczywają w kościele pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej. Święty jest patronem
archidiecezji białostockiej, warmińskiej, diecezji: drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej, płockiej, oraz
kolejarzy