Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
Bł. Juta z Chełmży, wdowa, pustelnica (1220?- 1260). Urodziła się w Turyngii. Kiedy miała 20 lat, umarł jej mąż w drodze do Ziemi Świętej. Juta rozdała majątek ubogim, a sama o żebraczym chlebie odwie- dzała sanktuaria. Posługiwała chorym. Około 1256 r. krewny jej męża został wielkim mistrzem krzyżac- kim. Zaprosił Jutę do ziemi chełmińskiej, aby modlitwą i pokutą wspierała dzieło nawracania Prus, Litwy i Jaćwierzy. Święta zamieszkała w pustelni, niedaleko Chełmży. Codziennie przybywała do miasta na Mszę św. oraz pielęgnowała chorych w szpitalu położonym poza murami miasta. Zmarła w opinii święto- ści. Pochowano ją w południowej nawie katedry w Chełmży. Pisał o niej w swoich mistycznych tekstach Mech-tylda z Magdeburga. Jest patronką Prus.