Św. Roderyk, męczennik. Roderyk (Ruderyk albo Rodryg) był kapłanem. Żył w IX wieku w Hiszpanii zajętej wówczas przez Maurów. Miał dwóch braci: jeden został muzułmaninem, drugi praktycznie porzu- cił wiarę. Pewnego dnia, próbując pogodzić kłócących się braci, został przez nich ciężko pobity. Jeden z braci zaczął wówczas obnosić nieprzytomnego Roderyka po całym mieście, oświadczając publicznie, że oto brat wyrzekł się Chrystusa i chce umrzeć jako muzułmanin. Roderyk, zbyt pobity, żeby mówić, cier- piał w milczeniu, ale gdy przyszedł trochę do siebie, wyrwał się z rąk brata i salwował się ucieczką. Brat schwytał go jednak i doprowadził przed oblicze sędziego oskarżając, że przeszedłszy na mahometanizm, znów powrócił do wiary chrześcijańskiej. Święty oświadczył dumnie, iż nigdy nie zaparł się swojej wia- ry. Jego słowa nie znalazły uznania w oczach sędziego, który kazał uwięzić św. Roderyka w jednym z najgorszych lochów Kordoby. Tam Roderyk zaprzyjaźnił się z Salomonem, którego również oskarżono o odstępstwo od mahometanizmu. Obaj ofiarni wyznawcy Chrystusa nawzajem dodawali sobie odwagi; pobyt w więzieniu był długi, gdyż w ten sposób chciano złamać ich upór. Widząc, że ta strategia nie daje żadnych rezultatów, sędzia kazał ich rozdzielić; kiedy to również nie dało efektu, w roku 857 skazał oby- dwóch na ścięcie. Św. Eulogiusz (którego zamęczono podczas tego samego prześladowania: zob. 11 mar- ca) widział, jak żołnierze topili w rzece zbroczone krwią świętych kamienie, aby mieć pewność, że chrze- ścijanie nie uczynią z nich relikwii.