Św. Tomasz z Akwinu, dominikanin, doktor Kościoła (1226 - 1274). Urodził się na zamku Roccasecca
niedaleko Akwinu jako syn rycerza. Wychowywał się w klasztorze Monte Cassino. Podczas studiów na
uniwersytecie w Neapolu wstąpił do zakonu dominikanów, co spotkało się z dezaprobatą rodziny. Wszelkimi
sposobami, włącznie z dwuletnim aresztem domowym, próbowano zmienić jego decyzję. Bezskutecznie.
Dalsze studia odbył w Kolonii, przyjął święcenia kapłańskie. Wykładał na macierzystych uczelniach,
w Rzymie oraz na dworze papieża Urbana IV Kaznodzieja, poeta, ale przede wszystkim wielki
myśliciel, człowiek niezwykłej wiedzy, którą umiał połączyć z nie mniej wielką świętością. Powiedziano
o nim, że “między uczonymi był największym świętym, a między świętymi największym uczonym” W
swej skromności odmawiał kilkakrotnie propozycji zostania biskupem. Stworzył zwarty system nauki
filozoficznej i teologii katolickiej, zwany tomizmem. Wywarł głęboki wpływ na ukierunkowanie zachodniej
myśli chrześcijańskiej. Jego spuścizna naukowa obejmuje dziesiątki tomów. Zadziwia w nich uniwersalizm
podejmowanych zagadnień, głębia i prostota wyjaśnień, błyskotliwość myśli. Św. Tomasz
zmarł w drodze do Lyonu, podążając na sobór. Miał 48 lat. Jest doktorem Kościoła. Patron dominikanów,
szkół katolickich, księgarni, studentów, teologów. Opiekun podczas sztormów.
W ikonografii św. Tomasz przedstawiany jest w białym habicie dominikańskim, w czarnym habicie i
białym szkaplerzu. Jego atrybutami są: anioł, gołąb; infuła u nóg, której nie przyjął; kielich, kielich z Hostią,
księga, laska, model kościoła, monogram IHS, monstrancja, pióro pisarskie, różaniec, słońce na piersiach,
które symbolizuje jego Boską inspirację. Jego znakiem jest także Chrystus w aureoli.