Św. Sebastian, żołnierz, męczennik. Być może był oficerem gwardii cesarskiej. W czasie prześladowań,
za wyznawanie nauki Chrystusa, umęczony “Dioklecjan kazał żołnierzom przywiązać go na środku pola i
zabić strzałami z łuków. Tyle strzał tedy utkwiło w nim, że podobny był do jeża, a żołnierze przypuszczając,
że już nie żyje, odeszli” - zapisał Jakub De Voragine. Na pół umarłego odnalazła go pewna niewiasta
i zaopiekowała się nim. Skoro Sebastian odzyskał zdrowie i siły, ponownie udał się do cesarza,
wyrzucając mu krzywdę i niesprawiedliwość wobec chrześcijan. Wówczas cesarz kazał go zabić pałkami.
Był rok 288(?). Ciało męczennika wrzucone do Cloaca Maxima odnaleziono i pochowano w rzymskich
katakumbach. Patron Niemiec; inwalidów wojennych, kamieniarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników,
rusznikarzy, strażników, strzelców, rannych, żołnierzy Sebastian należał przez stulecia do najbardziej
znanych świętych. Poświęcono mu liczne i wspaniale dzieła. Jego męczeństwo natchnęło wielu artystów -
malarzy, rzeźbiarzy, pisarzy muzyków.
W ikonografii przedstawiany jest w białej tunice lub jako piękny obnażony młodzieniec, przywiązany do
słupa albo drzewa, przeszyty strzałami. Czasami u jego nóg leży zbroja. Na starochrześcijańskiej mozaice
w kościele św. Piotra w Okowach w Rzymie ukazany jest jako człowiek stary z białą brodą, w uroczystym
dworskim stroju. Atrybuty Świętego: krucyfiks, palma męczeństwa, włócznia, miecz, tarcza, dwie
strzały w dłoniach, przybity wyrok śmierci nad głową.