Błogosławieństwa ojca twego niech dłużej trwają niż błogosławieństwa mych przodków, jak długo trwać będą pagórki odwieczne - niechaj spłyną na głowę Józefa, na głowę tego, który jest księciem wśród swoich braci!
Św. Małgorzata Węgierska, królewna, zakonnica. Córka króla Węgier Beli IV i Marii Laskaris. Jej dziadek
po kądzieli był cesarzem bizantyjskim. Na wychowanie oddano ją do klasztoru, była bowiem ofiarowana
Bogu jako votum dziękczynne za ocalenie kraju od najazdu Tatarów. Gdy chciano ją później zwolnić
z zobowiązań, aby mogła wyjść za mąż, odmówiła. Przebywała w ufundowanym przez ojca klasztorze
na wyspie, która od jej imienia wzięła miano i dzisiaj jest częścią Budapesztu. Prowadziła życie surowe.
Uczynna, miłosierna, miała dar kontemplacji. Zmarła 18 stycznia 1270 roku w wieku 28 lat. Beatyfikowana
w 1776 roku, kanonizowana w 1943.
W ikonografii przedstawiono Świętą w habicie dominikańskim, z królewską koroną złożoną u jej stóp, do
ręki zaś włożono lilię i księgę. Atrybutem jej są także stygmaty.