Boże przodków i Panie miłosierdzia,
któryś wszystko uczynił, swoim słowem
i w Mądrości swojej stworzyłeś człowieka,
by panował nad stworzeniami, 
co przez Ciebie się stały,
by władał światem w świętości i sprawiedliwości
i w prawości serca sądy sprawował -
dajże mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą,
i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci!

Bom sługa Twój, syn Twojej służebnicy,
człowiek niemocny i królkowieczny,
zbyt słaby, by pojąć sprawiedliwość i prawa.
Choćby zresztą był ktoś doskonały między ludźmi,
jeśli mu braknie mądrości od Ciebie 
- za nic będzie poczytany.